Elon Musk’ın babası, oğlunun imparatorluğunun zımnî zümrüt madeni tarafından inşa edildiğini tez ediyor
Elon Musk’ın geçmişindeki zümrüt madenine dair fısıldanan kıssalar her seferinde birebir tartışmaları gündeme getiriyor. Elon argümanları kesin bir lisanla reddetse de, baba Errol Musk farklı bir tablo sundu; el sıkışma muahedeleri ve kapalı servet.

Elon Musk’ın ailesinin bir vakitler Zambiya’da bir zümrüt madenine sahip olup olmadığı, internetin en çok tartışılan ve sevilen öykülerinden biri haline geldi.
Hikaye, gerçek olamayacak kadar çılgın: Zambiya’da yapılan bir el sıkışma mutabakatı, geleceğin milyarderini finanse eden pahalı taşlar ve Musk ailesinin birbirleriyle çelişen açıklamaları. Elon Musk, bu tezleri reddederken, Errol Musk, olayın gerçekleştiğinde ısrar ediyor. Bu durum, gerçeğin ne olduğuna dair soruyu hala karşılıksız bırakıyor.
Elon Musk’a nazaran, ailesinin bir zümrüt madeni olduğu fikri, büsbütün bir fanteziden ibaret. Bu iddiayı net bir halde reddeden Musk, madenin varlığını kanıtlayabilenlere 1 milyon Dogecoin ödül teklif edecek kadar ileri gitti ve öyküyü “sahte” olarak nitelendirerek, bu söylentinin ne kadar yayıldığına dair hayal kırıklığını lisana getirdi.
Ancak durumu daha da değişik hale getiren şey, geçmiş röportajlarda Elon’un bir noktada bu iddiayı kabul etmiş olabileceğine dair ipuçları bulunması. 2014’te Forbes ile yaptığı bir röportajda, Musk bir defasında “O kadar çok paramız vardı ki kasamızı bile kapatamıyorduk” diyerek servetlerine kolay erişim sağladığını ima etmişti. Bunun önemli bir açıklama mı yoksa abartılı bir yorum mu olduğu belirsizliğini koruyor, lakin bu durum, spekülasyonların daha da artmasına neden oluyor.
Hikayenin öbür tarafında ise Elon Musk’ın babası Errol Musk bulunuyor. Errol, ailenin nitekim zümrüt ticareti yaptığı konusunda ısrarcı. Ona nazaran, maden büyük ölçekli bir operasyon değildi; Zambiya’da gayriresmi bir teşebbüstü. Errol, bu fırsatı, zümrüt çıkarmak için mahallî halkla muahede yapan bir İtalyan girişimciyle tesadüfen tanıştığında keşfettiğini söylüyor.
Hiçbir kontrat yahut resmi kayıt bulunmamaktadır; Errol, Zambiya’nın “vahşi batı” devri olarak tanımladığı vakitte yalnızca bir el sıkışma muahedesinin geçerli olduğunu belirtiyor. Resmi doküman eksikliği, öykünün doğrulanmasını zorlaştırıyor, lakin tıpkı vakitte Errol’un, madeni yapılandırılmış bir işletme olarak değil, fırsatçı bir teşebbüs olarak tanımlayan versiyonunu da destekliyor.
En büyük sorulardan biri, zümrüt satışlarından elde edilen paranın Elon Musk’ın erken başarılarında bir rol oynayıp oynamadığıdır. Errol Musk, bu mücevherlerin satışının Elon’ın Amerika’ya taşınmasını finanse etmeye, Pennsylvania Üniversitesi’ndeki eğitimine dayanak sağlamaya ve birinci teşebbüslerini başlatmaya yardımcı olduğunu sav etti. Bu durum, Elon’un sıklıkla anlattığı üzere sıfırdan başlamadığını düşündürüyor. Lakin, şayet zümrüt parası bir katkı sağladıysa bile, bu, onun günümüzün en tesirli girişimcilerinden biri olma yolunu belirleyen gözü pek risklerden ve amansız çalışmadan bir şey eksiltmiyor.
Bu tartışmanın merkezinde, zenginlik, ayrıcalık ve muvaffakiyet hakkında daha geniş bir soru yer alıyor. Elon’un seyahati aile parasıyla başladıysa, bu durum başarılarına bakış açımızı değiştirir mi? Yoksa Tesla ve SpaceX üzere ihtilal niteliğindeki şirketleri ferdî gayret ve inovasyonla kurmuş olması, erken periyottaki avantajlarının ötesine mi geçer?
Errol Musk, Elon’un miras kalan zenginlik fikrinden uzaklaşmak istediğine ve imparatorluğunu bağımsız olarak kuran biri olarak görülmeyi tercih ettiğine inanıyor. Elon’un geçmiş performansı — birden fazla iflasın eşiğinde olması, şirketlerine her şeyini koyması ve amansız yenilikçiliği — bu görüşü destekliyor.